Ονομάζομαι Melody St. Martin και θεωρώ τον εαυτό μου ως μια Sim που λατρεύει την περιπέτεια. Όταν όμως ξεκίνησα για ένα ταξίδι-αστραπή σε τόπους που ήθελα να επισκεφτώ, δεν ήξερα τι εκπλήξεις με περίμεναν! Οι φίλοι μου μού είχαν πει για τα συναρπαστικά τους ταξίδια στο Al Simhara στην Αίγυπτο, στο Champ Les Sims στη Γαλλία και στο Shang SimLa στην Κίνα και δεν έβλεπα την ώρα να ζήσω κι εγώ αυτές τις εμπειρίες.

Φιλικά πρόσωπα στο Champs Les Sims!

1η ημέρα - Αποφάσισα να ξεκινήσω με ένα ταξιδάκι στο Champ Les Sims, στη Γαλλία – η οικογένειά μου έχει γαλλικές ρίζες και, επιπλέον, ΛΑΤΡΕΥΩ το καλό φαγητό, οπότε ήταν η πιο λογική επιλογή. Όταν έφτασα, βρέθηκα σε ένα ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ γραφικό σπίτι στην εξοχή. Διάλεξα το δωμάτιο που ήθελα, χαλάρωσα δίπλα στο ρουστίκ τζάκι και να άρχισα να σχεδιάζω το πρόγραμμά μου. Συνάντησα μια πολύ ευγενική ταξιδιώτισσα από την Κίνα, η οποία ανέφερε ότι έπρεπε οπωσδήποτε να πάρω μια κάμερα. Φυσικά! Πώς μπόρεσα να ξεχάσω κάτι τόσο προφανές! Κατευθύνθηκα αμέσως προς την πόλη και πήγα στην αγορά, όπου μπόρεσα να αγοράσω μια μικρή, χαριτωμένη κάμερα. Είμαι σίγουρη ότι θα είναι ιδανική για να απαθανατίσω όλα τα μελλοντικά αγαπημένα μου αξιοθέατα. Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ ιδιαίτερα με τη φωτογραφία, αλλά υποθέτω ότι ίσως είναι η καλύτερη στιγμή για να ξεκινήσω. Αποφάσισα να δοκιμάσω τη νέα μου κάμερα στην αγορά. Κοιτώντας γύρω μου, είδα ένα αξιολάτρευτο ζευγάρι Γάλλων που έπιναν καφέ σε μια υπαίθρια καφετέρια και διάφορους ντόπιους που πηγαινοέρχονταν στα διπλανά μαγαζιά, όταν ξαφνικά εντόπισα έναν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ωραίο τύπο να κάθεται στο σιντριβάνι. Έπρεπε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να βρω μια δικαιολογία για να του μιλήσω. Καθώς το φλερτ τρέχει στο αίμα μου, αποφάσισα να προσποιηθώ ότι είχα πρόβλημα με την κάμερα και του έπιασα συζήτηση για τις κάμερες SLR. Ούτε που ξέρω καλά-καλά τι σημαίνει αυτό, αλλά το κόλπο μου πέτυχε! Μετά την κουβεντούλα μας, μου είπε ότι έπρεπε οπωσδήποτε να επισκεφτώ το τοπικό Νεκταροποιείο. Η πόλη είναι διάσημη για τις ιστορικές συνεισφορές της στην τέχνη της παρασκευής εκλεκτού Νέκταρ (ή, τουλάχιστον, αυτό νομίζω ότι είπε - τα μάτια του ήταν τόσο γλυκά). Δεν ήθελα να τελειώσει η κουβέντα μας, οπότε τον ρώτησα ευγενικά αν μπορούσε να μου δείξει πώς να πάω. Συμφωνήσαμε να συναντηθούμε το επόμενο πρωί και να ξεκινήσουμε για το Νεκταροποιείο. Είχα αρχίσει να πεινάω πολύ - το φαγητό πραγματικά ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΖΕ. Κάθισα έξω, όπου μπορούσα να χαζεύω τον κόσμο, και παρήγγειλα ένα υπέροχο πιάτο Μπουγιαμπέσα (πεντανόστιμο!)… Δεν μπόρεσα να πείσω τον εαυτό μου να παραγγείλει Βατραχοπόδαρα, δεν είμαι τόσο γενναία. Μετά το θαυμάσιο αυτό γεύμα, περπάτησα προς το νερό. Από την προκυμαία μπορούσα να δω τον Πύργο του Άιφελ στον ορίζοντα. Εκπληκτικό! Και μια θαυμάσια ευκαιρία για φωτογραφία. Συνάντησα ένα αγοράκι από την περιοχή που ψάρευε, και είχε ήδη πιάσει μερικά βατράχια, κάποια ψάρια, ακόμα και ένα μικρό σαλιγκάρι. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πόσο γραφική και φιλόξενη είναι αυτή η πόλη!

2η ημέρα – Επιστρέφοντας στην αγορά για να συναντήσω τον ξεναγό μου, έκανα μια ωραία, χαλαρή πρωινή βόλτα και, στο δρόμο, φωτογράφισα μερικές πανέμορφες ντόπιες πεταλούδες, κάποια από τα υπέροχα σπίτια της περιοχής και ένα τρένο που είδα μακριά στα βουνά. Ο ξεναγός μου ήταν εκεί και με περίμενε, οπότε ξεκινήσαμε. Νοικιάσαμε δύο σκουτεράκια που βρήκαμε εκεί κοντά και ανεβήκαμε το λόφο προς το Νεκταροποιείο. Η αίσθηση του ανέμου που φυσούσε μέσα από τα μαλλιά μου καθώς έτρεχα με το γρήγορο σκούτερ μου ήταν τόσο αναζωογονητική. Πρέπει οπωσδήποτε να πάρω ένα τέτοιο μαζί μου πίσω στο σπίτι μου. Δυστυχώς, αμέσως μόλις φτάσαμε, ο όμορφος οδηγός μου έλαβε ένα τηλεφώνημα και αναγκάστηκε να φύγει (τι κρίμα!). Μου έδωσε τον αριθμό του, θα του τηλεφωνήσω σίγουρα αργότερα. Αφού με χαιρέτησαν και μου μίλησαν λίγο για την ιστορία του μέρους (Υποστηρίζουν ότι έχουν κάποια διάσημη κληρονομιά και ότι σχετίζονται με κάποιον ονόματι Jean Necteaux; Ποιος ξέρει), οι ιδιοκτήτες του Νεκταροποιείου ήταν τόσο φιλικοί που με άφησαν να τριγυρίσω μόνη μου. Θαύμασα την απίστευτη συλλογή από νέκταρ -συνδυασμοί από τόσα πολλά εξωτικά σταφύλια και άλλα φρούτα- μια συλλογή που δεν θα μπορούσα ποτέ μου να φανταστώ! Κατέβηκα στα κελάρια και, μάλιστα, δοκίμασα κι εγώ τις ικανότητές μου στην παρασκευή νέκταρ! Έριξα μερικά φρούτα στο νεκταρο-πατητήρι και τα πάτησα με τα πόδια μου (αηδία!). Μετά άφησα τη μηχανή να κάνει τη δουλειά της και, λίγο αργότερα, είχα το δικό μου «χειροποίητο» νέκταρ για να πάρω μαζί μου στην πατρίδα (το ονόμασα St Martin Special). Τράβηξα μερικές ακόμα φωτογραφίες για να απαθανατίσω το δημιούργημά μου και συνέχισα το δρόμο μου. Μου μένει μόνο άλλη μία μέρα -αλλά έχω τόσα πολλά να κάνω!

3η ημέρα – Ουάου, στ' αλήθεια σήμερα είναι η τελευταία μου μέρα στο Champs Les Sims; Πρέπει οπωσδήποτε να ξαναέρθω! Αποφάσισα να περάσω τη μέρα μου αγοράζοντας αναμνηστικά, μικρά αντικείμενα για να μου θυμίζουν τις εμπειρίες μου. Στο κατάστημα μίλησα με έναν πωλητή ο οποίος πουλούσε ειδικά αγαθά – με έπεισε να αγοράσω μια σκηνή (από τόσα άλλα που θα μπορούσα να πάρω!). Αποφάσισα επίσης να πάρω μια συνταγή για εκείνα τα Βατραχοπόδαρα που φοβήθηκα να φάω. Αγόρασα ακόμη μερικά τοπικά μυθιστορήματα, εξωτικά φρούτα, ακόμη και ένα αγαλματάκι γκαργκόιλ (θα ταιριάζει ΤΕΛΕΙΑ με τον κήπο μου στο σπίτι). Το ξέρω ότι είμαι καινούργια σε αυτή την πόλη (και στη χώρα!) και έμαθα από έναν άλλο τουρίστα ότι πρέπει οπωσδήποτε να βελτιώσω το Επίπεδο Visa μου. Αυτό βασικά είναι η φήμη που έχω σε οποιαδήποτε χώρα επισκέπτομαι. Όσο πιο πολλά ταξίδια κάνω, τόσο περισσότερο μπορώ να μείνω και τόσο πιο πολλές ευκαιρίες έχω για να εξερευνήσω νέες περιοχές! Μπορεί ακόμα και να καταφέρω κάποτε να αγοράσω το δικό μου σπίτι εδώ. Δεν θα ήταν υπέροχο;! Προς το παρόν, επιστρέφω στο Sunset Valley για να ετοιμαστώ για το επόμενο σκέλος του ταξιδιού μου –το Shang SimLa!!

Περιήγηση στα αξιοθέατα του Shang SimLa

1η ημέρα – Μετά από μια μεγάλη πτήση, βρίσκομαι στο εξωτικό Shang SimLa, στην Κίνα! Η θέα καθώς προσγειωνόμασταν σου έκοβε την ανάσα -τα καταπράσινα βουνά, τα πανέμορφα δέντρα και οι συγκλονιστικοί καταρράκτες! Ανυπομονώ να εξερευνήσω την περιοχή! Ευτυχώς που άφησα τις φωτογραφίες μου από τη Γαλλία στο σπίτι, αλλιώς είμαι σίγουρη ότι η κάμερα θα είχε εκραγεί! Φιλοξενούμαι σε ένα παλιό Καταφύγιο Μοναχών το οποίο έχει μετατραπεί σε ξενώνα για τουρίστες που βρίσκονται μακριά από την πατρίδα τους. Συνάντησα ήδη ένα ζευγάρι που μου είπαν ότι βρίσκονται εδώ για να εξερευνήσουν τη Μυστηριώδη Σπηλιά του Δράκου – πάω στοίχημα ότι αυτό είναι το εκπληκτικό εκείνο πράγμα που είδα πάνω στο λόφο καθώς ερχόμουν στην πόλη! ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΩΡΑ να βγω και να επισκεφτώ τα αξιοθέατα, αλλά από πού να αρχίσω; Τράβηξα μερικές φωτογραφίες από το προσωρινό ταπεινό καλυβάκι μου και ξεκίνησα για την πόλη. Όπου και να βρίσκομαι, φαίνεται ότι η αγορά είναι ένα καλό σημείο για να γνωρίσει κανείς κόσμο. Μου αρέσει πολύ να παρατηρώ όλα τα διαφορετικά στυλ ντυσίματος και διακόσμησης στις διάφορες πόλεις. Οι γυναίκες φοράνε πανέμορφα κιμονό και οι άντρες έχουν καπέλα που μοιάζουν σαν να είναι φτιαγμένα από χαρτί. Η είσοδος στο κέντρο της πόλης είναι απίστευτη. Οι γέφυρες και οι ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ πύλες προκαλούν δέος. Θα μπορούσα να βγάλω εκατοντάδες φωτογραφίες με μοναδικό θέμα την αρχιτεκτονική! Φιλικοί ντόπιοι με χαιρετούσαν απ' όπου περνούσα, και είδα άπειρα ποδήλατα να κυκλοφορούν γύρω μου. Η ζωντάνια αυτού του μέρους είναι μεταδοτική. Ανυπομονούσα να μάθω καινούργια πράγματα, αλλά το στομάχι μου γουργούριζε, οπότε σταμάτησα για να τσιμπήσω στα γρήγορα μερικά φρέσκα αβγορολάκια. Μου πήρε λίγη ώρα να μάθω να χρησιμοποιώ τα ξυλάκια, αλλά μόλις κατάφερα να βάλω μια μπουκίτσα στο στόμα μου, μιαμ! ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ νόστιμο. Το ξέρω ότι είναι μόλις η πρώτη μου ημέρα εδώ, αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί στα αναμνηστικά; Έριξα μια ματιά στα μαγαζιά για να πάρω κάποιες ιδέες σχετικά με το τι θα μπορούσα να πάρω σπίτι – μια βάση αρωματικών, βιβλία ιστορίας, περισσότερα εξωτικά φαγητά, θα μπορούσα να αγοράσω ακόμη και τον δικό μου παρασκευαστή μπισκότων τύχης! Τέλεια! Βέβαια, δεν είμαι σίγουρη για το πώς θα χωρέσει στις αποσκευές μου. Χμ... τέλος πάντων, πέρασα το υπόλοιπο απόγευμα τριγυρνώντας στην πόλη και κοιτώντας τα σπίτια, τον εκπληκτικό ναό στην καρδιά της πόλης και, για μία ακόμη φορά, την ιστορία και τα στοιχεία αρχιτεκτονικής του τόπου.

2η ημέρα - Έμαθα ότι, ενώ βρισκόμουν στο Shang SimLa, έπρεπε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να επισκεφτώ την Ακαδημία. Μου φάνηκε ένας καλός τρόπος για να ξεκινήσω τη μέρα μου! Μετά από μια γρήγορη διαδρομή με ποδήλατο ψηλά στο λόφο, έφτασα στην Ακαδημία. Φωλιασμένη στην πλαγιά του λόφου, ήταν τόσο ήσυχη και γαλήνια, ένα μέρος όπου δύσκολα θα περίμενα να δω τέτοιο δυναμισμό και αποφασιστικότητα. Οι γνώστες πολεμικών τεχνών που είδα όταν έφτασα εκεί ήταν τόσο εντυπωσιακοί, που δυσκολεύομαι να τους περιγράψω. Έτυχε να υπάρχει ένα ομοίωμα προπόνησης που ήταν διαθέσιμο για εμένα, οπότε αποφάσισα να κάνω μια δοκιμή. Και πρέπει να πω ότι είναι ΠΟΛΥ πιο δύσκολο απ' ό,τι φαίνεται. Μετά από αρκετές αποτυχημένες κλωτσιές και χτυπήματα, και μερικά καρούμπαλα στο κεφάλι μου, αποφάσισα να σταματήσω. Ο σανιδοθραύστης μου φάνηκε σαν μια καλύτερη επιλογή - μέγα λάθος. Νομίζετε ότι ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ μπορεί να σπάσει μια σανίδα από αφρολέξ, σωστά; Ε, λοιπόν, όχι. Τέλειωσα τη μέρα μου με τραυματισμένο χέρι, καθώς και με κάπως πληγωμένη περηφάνια, αλλά ενθουσιασμένη που δοκίμασα κάτι καινούργιο. Επιστρέφοντας στο δωμάτιό μου, συνάντησα έναν εξερευνητή, ο οποίος μου είπε πόσο πολύ λατρεύει το Shang SimLa. Το έχει επισκεφθεί τόσες φορές, ώστε έχει αποκτήσει Visa Επιπέδου 3! Μπορεί πλέον να μένει εδώ για εβδομάδες κάθε φορά, ενώ προσπαθεί να εξοικονομήσει χρήματα για να αγοράσει το δικό του εξωτικό σπίτι. Του αρέσει να ταξιδεύει μαζί με την οικογένειά του, αλλά δεν είναι εύκολο όταν κάνει εξερευνήσεις. Μου έλεγε πόσο ενθουσιασμένος ήταν που θα είχε μια πιο μόνιμη κατοικία, έτσι ώστε η οικογένειά του να μπορεί να ταξιδεύει μαζί του! Ίσως, κάποια μέρα, εκείνος ο ομορφούλης Γάλλος να με ακολουθεί στα ταξίδια μου.. (αναστεναγμός)…

3η ημέρα - πότε πέρασαν κιόλας 3 μέρες; Ίσα που πρόλαβα να δω όλα αυτά τα πράγματα που μου είπαν να δω. Έλπιζα να αποκτήσω μία από αυτές τις υπέροχες βεντάλιες που βλέπω να χρησιμοποιούν οι ντόπιοι, δεν δοκίμασα όλα τα φαγητά και δεν άρχισα καν να μαθαίνω για τα νέα τοπικά έντομα ή ψάρια. Προτού παρασυρθώ, ιδού τι ΕΚΑΝΑ την τελευταία μου μέρα. Αποφάσισα να βγω λίγο πιο έξω στην «άγρια φύση», που λέει ο λόγος. Περιπλανήθηκα σε ένα άλλο απίθανο παλιό Μοναστήρι, περπάτησα δίπλα στο ποτάμι όπου ανακάλυψα μερικά σημεία με εκπληκτική θέα στους καταρράκτες και έπιασα συζήτηση με έναν ευγενικό ηλικιωμένο κύριο, ο οποίος μου είπε κάτι σχετικά με τη «Στιβαρή Γροθιά» (νομίζω). Έμοιαζε πραγματικά ενθουσιασμένος, σαν να μου έλεγε κάποιο μεγάλο μυστικό, και νομίζω ότι εάν είχα περισσότερο χρόνο, θα ήθελα πολύ να μάθω περισσότερα. Άρχισε να μουρμουρίζει ένα τραγουδάκι που είχε την ευγένεια να μου μάθει, προτού φύγει για να επιστρέψει στη δουλειά του. Οι φίλοι μου στην πατρίδα θα εντυπωσιαστούν τόσο πολύ από τις νέες πολιτισμικές μου γνώσεις! Βρήκα έναν σωρό από αντικείμενα που στην αρχή τα πέρασα για σκουπίδια, αλλά ψάχνοντας λίγο περισσότερο, ανακάλυψα μερικά φοβερά παλιά χειροτεχνήματα. Μικρά έργα κεραμικής, ένα βάζο, ένα κύπελλο και την πιο αξιολάτρευτη σκαλιστή τίγρη που έχω δει ΠΟΤΕ μου. Αποφάσισα να κρατήσω την Τίγρη (είναι τόσο γλυκούλα!!), αλλά πούλησα τα άλλα κειμήλια που βρήκα στην εκπληκτική τιμή των 2.500 δολαρίων Sim! Απίστευτο! Τι καλύτερο θα μπορούσε να μου τύχει;

Απολαμβάνοντας το Al Simhara

1η ημέρα – Μετά από σχεδόν μία εβδομάδα ταξιδιού, θα έπρεπε να νιώθω κουρασμένη αλλά, ειλικρινά, είμαι τόσο ενθουσιασμένη με όλες αυτές τις νέες εμπειρίες. Κράτησα το Al Simhara για το τέλος, καθώς πιστεύω ότι είναι ο πιο «άγριος» προορισμός στη διαδρομή μου. Νιώθω ότι έχω προετοιμαστεί λίγο καλύτερα, αφού καλόμαθα στα υπόλοιπα ταξίδια μου. Και, πραγματικά, είχα απόλυτο δίκιο -το να κοιμάσαι σε μια σκονισμένη σκηνή απέχει πάρα πολύ από το ιδιωτικό μου δωμάτιο στο κάστρο. Είναι χειρότερο; Σε καμία περίπτωση! Το να ξυπνάς σε μια κατασκήνωση γεμάτη με συνταξιδιώτες είναι μοναδική εμπειρία. Ως συνήθως, κατευθύνθηκα πρώτα προς την αγορά! Τώρα που είχα πάρει το κολάι στη φωτογραφία, αποφάσισα να αναβαθμίσω τη μικρή μου κάμερα σε μια πολύ πιο εξελιγμένη SLR (τώρα που ΞΕΡΩ πια τι σημαίνει). Και είναι όντως το κάτι άλλο -περισσότερες επιλογές, περισσότερα εφέ που μπορώ να εφαρμόσω στις φωτογραφίες μου, περισσότερα μεγέθη. Θα φανεί πραγματικά πολύ χρήσιμη όταν θα δείχνω στους άλλους τα ταξίδια μου. Για να δοκιμάσω με τον πλέον κατάλληλο τρόπο τη νέα μου κάμερα, αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στην πόλη με σκούτερ (ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ πρέπει να αγοράσω ένα τέτοιο). Ξεκίνησα από τη Μεγάλη Σφίγγα, η οποία είναι τόσο απίθανη όσο τη φανταζόμουνα. Κάτι στην ατμόσφαιρα γύρω από τη Σφίγγα μου έδινε την αίσθηση ότι ήταν ένα σημείο με φοβερή μαγεία και πολλή ενέργεια. Μετά από άλλη μία σύντομη διαδρομή, κατευθύνθηκα προς τις Μεγάλες Πυραμίδες. Μπορεί να υπήρχε κάποια είσοδος για να μπω μέσα, αλλά είχα απορροφηθεί τόσο πολύ τραβώντας φωτογραφίες, που ούτε που το σκέφτηκα. Αποφάσισα να γυρίσω μέσα από την πόλη, προς το Ναό της Χατσεψούτ. Πέρασα αρκετό χρόνο εξερευνώντας την περιοχή και κατάφερα να βρω μερικούς σκαραβαίους και κάποιου είδους γυαλιστερό μέταλλο (ένας μαγαζάτορας μου είπε αργότερα ότι ήταν μουμιτόμιο! Ξέρω, παράξενο όνομα). Ήθελα να κατευθυνθώ προς το Ναό του Αμπού Σιμπέλ, αλλά είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και μια διαδρομή μέσα από την έρημο μου φάνηκε ότι παραπήγαινε για εμένα. Γύρισα στην κατασκήνωση και πέρασα μια ήσυχη βραδιά ανταλλάσσοντας ιστορίες γύρω από τη φωτιά.

2η ημέρα – Σήμερα το πρωί συνάντησα μια πολύ ευγενική οικογένεια ντόπιων, που δεν σταματούσαν να εξυμνούν τη θαυμάσια τοπική κουζίνα, οπότε υποσχέθηκα να τη δοκιμάσω. Αποφάσισα να τραβήξω ξανά προς την αγορά και να μάθω τι άλλο έπρεπε να δω όσο ήμουν στην πόλη. Ο έμπορος με μάγεψε με ιστορίες για περιπέτειες και κινδύνους, ανέφερε ακόμα και κρυμμένους από παλιά μυστικούς θαλάμους και θησαυρούς. Με τον εκπληκτικό του λόγο με έπεισε να αγοράσω λίγη αποξηραμένη τροφή (απαίσια, πρέπει να πω), και ένα ντους τσέπης (δεν το ΠΙΣΤΕΥΩ ότι αγόρασα κάτι τέτοιο, τι ντροπή). Μετά το περιστατικό με την αποξηραμένη τροφή, επέλεξα να φάω ένα πιο ικανοποιητικό γεύμα, λίγο Σαουάρμα! Πεντανόστιμο! Καθώς τελείωνα, άκουσα μια γοητευτική μελωδία και περπάτησα μέσα στην αγορά, όπου είδα έναν γητευτή φιδιών! Είδα έναν ντόπιο να προσπαθεί να φιλήσει το φίδι! Στ' αλήθεια τον είδα. Αργότερα, άκουσα κάποιον να αναφέρει έναν «πίνακα περιπετειών», κάτι που μου τράβηξε το ενδιαφέρον, οπότε επέστρεψα στο αρχηγείο για να δω τι ήξεραν οι άλλοι εξερευνητές για αυτή την ιστορία με τις «περιπέτειες». Με το που τους ρώτησα για περιπέτειες, πήραν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ φόρα. Διηγούνταν επί ώρες τις ιστορίες τους, και εγώ λαχταρούσα ολοένα περισσότερο να δω κάποια από τα τρελά πράγματα που μου έλεγαν! (Παγίδες φωτιάς; Πηγάδια καταδύσεων; Ναι, καλά.)

3η ημέρα – Σηκώθηκα πολύ νωρίς σήμερα, με τη σκέψη ότι ίσως θα μπορούσα να δω τι ήταν όλη αυτή η ιστορία με τις περιπέτειες. Δεν το είχα προσέξει μέχρι τότε, αλλά ο πίνακας περιπετειών βρισκόταν ακριβώς μέσα στην κατασκήνωσή μου! (Μερικές φορές αργώ να πάρω στροφές). Πρόσεξα μια ανακοίνωση που ζητούσε βοήθεια για την ανεύρεση κάτι χαμένων χαρτιών, κάτι που μου φάνηκε αρκετά εύκολο και σκέφτηκα, γιατί όχι, μπορεί να είναι η τελευταία μου μέρα, αλλά θα μπορούσα ίσως να βοηθήσω κάποιον και να κερδίσω λίγο μεγαλύτερη συμπάθεια από τους ντόπιους στην επόμενη επίσκεψή μου. Τελικά υπήρχε ένα εγκαταλειμμένο κτήριο πίσω από την κατασκήνωση -χρειάστηκε να σπρώξω μερικά αγάλματα και να ξεκλειδώσω μερικές πόρτες, αλλά κατάφερα να βρω τα χαρτιά. Βρήκα επίσης μερικά φοβερά αρχαία νομίσματα, αν και δεν είμαι ακόμη σίγουρη τι να τα κάνω. Αποδείχτηκε ότι αυτή η μικρή αποστολή κάθε άλλο παρά ενδεικτική ήταν για το είδος της βοήθειας που θα μπορούσα να προσφέρω στους ντόπιους εδώ, αλλά δεν ήθελα να χάσω άλλη ευκαιρία για φωτογραφίες ή αξιοθέατα! Έχω ήδη τραβήξει φωτογραφίες από κάθε είδους απίθανα μέρη, μερικές ακόμα και θα έχω σίγουρα μια πλήρη συλλογή! Βέβαια, ο χρόνος μου έχει ήδη τελειώσει -πρέπει να εξοικονομήσω και άλλα δολάρια Sim για την επόμενη επίσκεψή μου!! Ανυπομονώ να επιστρέψω.

Μόλις γύρισα από το τελευταίο σκέλος του ταξιδιού μου και το μόνο που μπορώ να πω είναι «ουάου». Είδα ΤΟΣΑ πολλά εκπληκτικά πράγματα, απόλαυσα μερικές πραγματικά καθηλωτικές εικόνες, έμαθα για νέους πολιτισμούς και γνώρισα υπέροχους ανθρώπους. Δεν βλέπω την ώρα να ξαναπάω. Αισθάνομαι ότι ίσα που πρόλαβα να πάρω μια γεύση. Υπάρχουν τόσα πολλά για να ζήσω και να συλλέξω, τόσα άλλα που μπορώ να κάνω! Ο φίλος μου Landon μου άφησε ένα μήνυμα σχετικά με τα ταξίδια του και μου είπε ότι συνάντησε μια Μούμια!! Μια ΜΟΥΜΙΑ! Δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν τάφοι...

Ευχαριστώ για την ανάγνωση – Melody

Υ.Γ. Προς τον ομορφούλη Γάλλο: εάν διαβάζεις αυτό το κείμενο, υπόσχομαι ότι θα σου τηλεφωνήσω σύντομα.